Verhaal van Bargeres

Zoeken in collectie Verhaal van Bargeres

Bargeres is een woonwijk ten zuidwesten van het centrum van Emmen, gebouwd in de jaren 1970 en '80 als onderdeel van de grootschalige uitbreidingsplannen van Emmen na de Tweede Wereldoorlog. De naam Bargeres verwijst naar de wijk Noordbarge en de buurtschap Zuidbarge, die aan de wijk grenzen.

Voor de wijk gebouwd werd, lag hier de gezamenlijke es – een landbouwgebied dat eeuwenlang werd gebruikt voor akkerbouw. Deze agrarische oorsprong is nog altijd zichtbaar in het landschap, bijvoorbeeld in de houtwallen met oude eiken die bewaard zijn gebleven.

Bargeres kwam tot stand tussen 1967 en 1983 en werd ontworpen door de gemeente, met als hoofdontwerper A.M. (André) de Jong. Het was de vierde woonwijk die ontstond na de oorlog en hoewel de auto weer terugkeerde in het straatbeeld, stonden groen, water en woonerven nog steeds centraal. De woonwijk ligt aan weerszijden van het Oranjekanaal.

Een bijzonder kenmerk van Bargeres is de opzet met zogenaamde brinken: woonbuurten die via een ringweg met elkaar verbonden zijn. De Brinkenweg is de doorgaande weg door Bargeres en veel straatnamen in de wijk eindigen op -brink.

Naast woningen biedt Bargeres diverse voorzieningen die bijdragen aan het sociale leven in de wijk. Zo bestaat sinds 1981 het wijkcentrum ’t Brinkenhoes, en in 2005 het multifunctionele sportveld De Kuil. Ook is er een sportpark, Brinkendal, waar voetbalvereniging VV Bargeres haar thuisbasis heeft. Ook kent de wijk zorginstellingen zoals Holtingerhof (gebouwd in 1976) en De Bleerinck (gebouwd in 1978), die al sinds de jaren ’70 een rol spelen in de zorg. Van 1975 tot 2011 had Bargeres zijn eigen NS-station: Emmen Bargeres. Deze is verplaatst naar Delftlanden: Emmen Zuid. Ook heeft Bargeres zijn eigen winkelcentrum aan de Alerderbrink.