Verhaal van Klazienaveen

Zoeken in collectie Verhaal van Klazienaveen

Klazienaveen is een kanaaldorp aan de Verlengde Hoogeveense Vaart, lokaal het Van Echtenskanaal geheten. Het is van oorsprong een veenkolonie.

Klazienaveen ontstond in een veengebied dat in de negentiende eeuw werd aangekocht door Willem Albert Scholten (1819-1892), een industrieel uit de stad Groningen. Zoon Jan Evert Scholten (1849-1918) noemde de later in dit gebied ontstane plaats naar zijn moeder Klaassien Sluis. De plaats werd omstreeks 1885 gesticht door Jan Evert Scholten. Het Smeulveen werd later ook Klazienaveen genoemd. Bij de aansluiting van het Scholtenskanaal op de Verlengde Hoogeveensche Vaart kwam het zwaartepunt van de activiteiten in Klazienaveen te liggen. Er verrezen sinds 1889 o.a. een turfstrooiselfabriek, hotel, postkantoor en tramhalte.

In 1891 kreeg de plaats een gereformeerde kerk, in 1904 een rooms-katholieke kerk. Reden voor de stichting van een eigen katholieke kerk in Klazienaveen was het te klein worden van de kerk in Erica en de afstand van de katholieken langs de grens tot de kerk in Barger-Compascuum. Aanvankelijk was er strijd tussen de veenpastoors over de vraag waar de kerk moest komen. Rond 1900 was Klazienaveen de grootste veenkolonie van de gemeente Emmen en lange tijd ook groter dan het hoofddorp. In het kielzog van Emmen ontwikkelde het dorp zich na 1959 tot de tweede plaats in de gemeente. Na de Tweede Wereldoorlog is ooit sprake geweest van een opdeling van de toenmalige gemeente Emmen in twee helften: een noordelijke gemeente onder Emmen en een zuidelijke met Klazienaveen als hoofddorp. De gemeentelijk deling is niet tot stand gekomen.