Verhaal van Klazienaveen-Noord

Zoeken in collectie Verhaal van Klazienaveen-Noord

Klazienaveen-Noord is een dorp in het gebied genaamd ‘De Blokken’ en ontstaan langs het Scholtenskanaal. Het heette aanvankelijk Smeulveen, naar de naam van de veengronden ter plaatse.

De familie Scholten – erfgenamen van W.A. Scholten – was de eigenaar van de veengronden en was de belangrijkste verveender. Zij richtte hiervoor de Maatschappij Klazienaveen op. Het lag in de bedoeling dat Klazienaveen-Noord de kern van het dorp zou worden. De gronden ten zuiden van het Echtenskanaal werden door de Van Echtens voor een lagere prijs aangeboden dan Scholten deed. De middenstand vestigde zich daardoor op die plek en zo ontstond daar de kern van het dorp.

De vervening van het gebied is grotendeels uitgevoerd door de Maatschappij Klazienaveen van de familie Scholten, die nog steeds in het dorp gevestigd is. Zij vervaardige het turfstrooisel en potgrond met behulp van veen. De vervening is in de omgeving van het dorp beëindigd in 1986 en het veen wordt momenteel uit Duitsland gehaald. Klazienaveen-Noord kreeg in 1907 een stoomtramverbinding, doordat de Dedemvaartsche Stoomtramweg Maatschappij (DSM) haar lijn van Klazienaveen naar Ter Apel doortrok. In 1940 werd deze verbinding opgeheven.

De Veenkerk of Kerkie van De Weerd van evangelisatie-vereniging Immanuël dateert uit 1922. In 1902 werd hier al een houten kerk op initiatief van Willem Braak-Hekke, evangelist te Emmer-Compascuum, gebouwd die door de firma Scholten grotendeels gefinancierd werd. In 1904 werd Willem de Weerd hier evangelist voor Bond van Evangelisatiën, verbonden met de Hervormde Kerk. In 1916 schreef hij het boek ‘De “domeneer” van turfland‘ over zijn werk in Klazienaveen-Noord en omgeving. Met de inkomsten werden de bouwmaterialen besteld en de firma Scholten schonk de grond en betaalde de bouw van de stenen kerk in 1922.